در ایران پیش از اسلام نیز ریشه های ساخت مناره به چشم می خورد. پیش از اسلام، منار (میل) عنصر نمادین برای راه جویان بیابانها بود که در حیطه حکومت ساسانی، نوعی آتشگاه نیز محسوب می شد و مسئولیت نگهداری آتش آن بر عهده  موبدان گذاشته شده بود. هدف از ساخت مناره ها در آن زمان، عبادت و راهنمایی مسافران بود و پس از اسلام در کنار مساجد، عنصری نمادین گشت برای هدایت دیده و دل به سوی مکان مقدس مسجد.

به طور کلی، مؤذن از همان آغاز اسلام جایگاه مخصوص داشته است. هم چنان که بلال در زمان پیامبر اکرم بر بلندترین بام های منازل و یا بر روی استوانه ای می رفت و اذان می گفت. اذان گفتن از بام خانه پیغمبر تا مناره های رفیع قرون بعد، مسیری طولانی را پیمود. 

قدیمی ترین مناره ها در ایران از همان قرون اولیه اسلام، در آناتولی از قرن پنجم هجری و در هندوستان از قرن هفتم هجری به بعد ساخته شدند. علی الظاهر، زینت دادن، منقوش کردن و رنگین کردن مناره ها از نیمه قرن سوم هجری به بعد مرسوم شد و آیات و احادیث نبوی در قالب تزیینات آجرکاری، گچ بری و کاشیهای رنگی بر مناره ها نقش بستند.

مسجد جامع ورامین:

این مسجد دارای دو مناره است که روی پایه های طرفین استوار شده است. 
 

مسجدالنبی یکی از مهمترین آثار اسلامی به جای مانده از زمان پیامبر(ص) است که پس از هجرت پیامبر به شهر مدینه به دست مبارک ایشان و با همکاری مهاجرین و انصار پس از مسجد قبا در آن شهر ساخته شد.

در اهمیت این مسجد همین بس که پیامبر(ص) ثواب خواندن یک رکعت نماز در آن را معادل ثواب هزار رکعت نماز در جایی به جز آن دانسته مگر در مسجدالحرام. از این رو تمام مسلمانانی که از سراسر جهان برای زیارت مرقد مطهر پیامبر اکرم (ص) و ائمه بقیع(ع) به مدینه می‌آیند، تلاش می‌کنند تا هر پنج وعده نمازهای واجب خود را در مسجدالنبی به جای آورند.

همه روزه انبوه مردم از ملیت‌های مختلف برای اقامه نماز عازم مسجد النبی می‌شوند.

مسجدالنبی(ص) در طول تاریخ مانند دیگر آثار اسلامی شاهد توسعه و تغییرات بوده که در ‪ ۲۲‬سال پیش در سال ‪ ۱۴۰۵‬هجری قمری بزرگترین توسعه و تغییرات را شاهد بوده است.

مساحت اولیه مسجد در زمانی که به دست پیامبر و یارانش بنا شد، طبق اسناد و مدارک تاریخی یک هزار و ‪ ۲۱‬متر بود اما اکنون پس از بارها توسعه به ‪ ۴۰۰‬هزار و ‪ ۵۰۰‬متر مربع یعنی معادل مساحت تمام شهر مدینه در زمان پیامبر رسیده است.

توسعه سال ‪ ۱۴۰۵‬هجری قمری شامل نور تهویه ، راههای ورودی و پارکینگ های مجهز و سرویسهای بهداشتی در سطح زیرین اطراف مسجد بود و اطراف مسجد تسطیح و با سنگهای زیبا فرش شده است.

مشهورترین آثار و اماکن مدینه که تا امروز باقی مانده و مورد بازدید زایران قرار می‌گیرد شامل مرقد مطهر رسول اکرم (ص) ، منبر پیامبر ، محراب پیامبر، محل اصحاب صفه ( سلمان، ابوذر، بلال، عمار، مقداد و حذیفه بن یمان) ، قبرستان بقیع، مسجد قبا، مسجد فتح، مسجد سلمان فارسی، مسجد علی‌ابن ابیطالب (ع) ، مسجد حضرت فاطمه (س)، مسجد ابوبکر، مسجد عمر، مسجد ذوالقبلتین ، مسجد غمامه و مشربه ام ابراهیم است.